Γενικότερα όμως αυτό που ανάγλυφα αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά είναι η ανεπάρκεια και τραγική υστέρηση της προετοιμασίας του κράτους σε σχέση με την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών αλλά και οι τραγικές συνέπειες της ανοχής στην παρανομία. Οι καταπατητές εκχερσώνουν ενώ οι αποφάσεις για αναδάσωση μένουν στα χαρτιά ή προσβάλλονται στο ΣτΕ από μοναστήρια, οι κτηνοτρόφοι βάζουν φωτιές για να  βγει χορτάρι και κάνουμε πως δεν το βλέπουμε.
   Χρόνια φωνάζουμε για την εφαρμογή των πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής των καταπατητών στην περιοχή «Σαμαρέϊκα». Χρόνια γίνονται ανεκτές, ακόμη και στο έλος της Λάμιας, μέρους της Στροφιλιάς, φωτιές που βάζουν κτηνοτρόφοι,  για να προκαλέσουν το φύτρωμα νέου χορταριού στα λιβάδια. Μόνο που κάποτε η φωτιά μπορεί και να ξεφύγει.

    Με την οδύνη να μας διακατέχει (η Στροφιλιά – Κοτύχι είναι η μόνη περιοχή Ramsar της Πελοποννήσου), θα επαναλάβουμε κάποιες θεμελιώσεις διαπιστώσεις:
• Είμαστε στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, τα μέτρα ετοιμότητας επιβάλλεται να πολλαπλασιαστούν.
• ΟΙ φωτιές ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ! πρόληψη, επιφυλακή, ετοιμότητα καταστολής, διαχείριση του δάσους οφείλουν να σχεδιάζονται έγκαιρα.
• Τα  ελλείμματα  σ΄ότι αφορά τη γνώση κα τη μέθοδο του συστήματος δασοπυρόσβεσης (κυρίως η εφαρμογή του αντίπυρος) πρέπει να καλυφθούν.
• Τόσο για τη Στροφιλιά,  όσο και γενικά για τα δάση απαιτείται η θωράκισή τους έναντι των καταπατητών και των οργανωμένων συμφερόντων.

ΟΤΙ ΚΑΗΚΕ ΝΑ ΚΥΡΗΧΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΟ!

ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΚΥΡΗΧΘΗΚΑΝ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ (όπως ΤΑ 540 στρέμματα της απόφασης Καββαδά) ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΑΓΟΥΝ ΑΜΕΣΑ!

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ- ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΟΙΝΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ!

ΟΙ ΝΟΜΟΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΕΒΑΣΤΟΙ!