ΧΥΤΑ (χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων) η φθηνότερη λύση διεθνώς για τη διαχείριση των σκουπιδιών, συγχρόνως και η πιο εύκολη από πλευράς εγκαταστάσεων. Μετά από τον ΧΥΤΑ το χάος; Όχι ο ΧΑΔΑ, δηλ. η ανεξέλεγκτη απόθεση με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περιβαλλοντολογική, υγειονομική επιβάρυνση, καθώς και οικονομική, λόγω ευρωπαϊκών προστίμων.
Βέβαια όλα τα φθηνά έχουν και τα προβλήματά τους, που εν προκειμένω λέγονται στραγκίδια, δηλαδή τα ζουμιά, που παράγονται υπόγεια ή υπέργεια, λόγω της συμπίεσης και της αναερόβιας ζύμωσης υπόγεια και της απόπλυσης λόγω των βροχών στην επιφάνεια του ΧΥΤΑ.
Αυτά θεωρητικά συλλέγονται υπόγεια και επίγεια και οδηγούνται στον μίνι βιολογικό καθαρισμό, που θα πρέπει να έχει ο κάθε ΧΥΤΑ.
Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Στου Φλόκα συμβαίνει, ό,τι και στους υπόλοιπους ΧΥΤΑ της περιοχής μας, Αίγιο, Ξερόλακκα, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο. Αφήνονται τα στραγκίδια να τρέχουν στο ρέμα κάτω από το ΧΥΤΑ χωρίς καμία επεξεργασία ή τουλάχιστον αυτό καταγγέλλουν κατ’ επανάληψη οι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για επικείμενη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα.
Οι επανειλημμένοι έλεγχοι της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος συνηγορούν περισσότερο προς την πλευρά των κατοίκων, ότι δηλαδή τα μαύρα νερά είναι στραγκίδια και όχι, όπως ισχυρίζεται ο ΦΟΣΔΑ, απόνερα από τα φουσκιά των κτηνοτρόφων. Άλλωστε ποιος βοσκός θα φοβούνταν, εάν τα ζώα του έπιναν νερό από ξέπλυμα φουσκιών; Είναι άλλωστε γνωστό ότι η κοπροφαγία είναι διαδεδομένη μεταξύ των ζώων, που έτσι καλύπτουν, κάποιες φορές, το έλλειμμα αζώτου, που μπορεί να έχουν. Για να έχουμε μια πιο σίγουρη πληροφόρηση για το τι συμβαίνει, κάναμε μια μικρή (φυσιολατρική) εκδρομή μέχρι το ΧΥΤΑ.

Ο δρόμος από τη διασταύρωση με το Μαζαράκι μέχρι το ΧΥΤΑ μόνο δρόμος δεν θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι. Πολλές στροφές, παρά πολλές λακκούβες, ακόμα και νησίδες με αγριόχορτα ενός μέτρου ύψος στο μέσον του δρόμου, έτσι, για να σπάει η μονοτονία του μαύρου της ασφάλτου. Φτάνοντας στο ΧΥΤΑ μπορούμε να δούμε τη λίμνη, όχι …«των κύκνων», αλλά των στραγκιδίων, η οποία μόνιμα δεσπόζει στο μέσον του κυττάρου, δεν την φοβίζει ούτε η ξηρασία ούτε ο καύσωνας. Βέβαια το ότι δεν στεγνώνει έχει και τα καλά του: δείχνει ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, η μεμβράνη του ΧΥΤΑ δεν έχει τρυπήσει. Όμως με τις δεξαμενές του ΧΥΤΑ μόνιμα ξέχειλες, όπως διαπιστώνουν διαχρονικά οι έλεγχοι της Περιφέρειας, οι δικές μας διαχρονικές φωτογραφίες, οι Google maps, περιμένουν μάλλον μια καλή βροχή να τις ανακουφίσει και να τις ξεπλύνει. Είναι μάλλον μάταιο να συζητάμε αν το μαύρο νερό στο ρυάκι στα Ζησιμαίικα ήταν από το ΧΥΤΑ ή από φουσκιά των ζώων.
Παρένθεση: από πότε τα ζώα τρώνε τόσο πολύ Νικέλιο, ώστε τα ζουμιά από τα φουσκιά τους να έχουν 4 ½ φορές περισσότερο από το όριο; Αυτό αναφέρουν οι μετρήσεις της Περιφέρειας. Αν λοιπόν το χειμώνα ρίξει μερικές καλές βροχές, βλέπω τα στραγκίδια να πηγαίνουν μέσω Πείρου για μπάνιο στον Αλισσό. Θα ήταν μάλλον κουραστικό να καθίσουμε να απαριθμήσουμε πόσο μεγάλο θα ήταν το περιβαλλοντολογικό κόστος, εάν τελικά μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής από τα στραγκίδια. Ας θυμηθούμε την κοντινή περίπτωση του ΧΥΤΑ της Αιγιαλείας, που, αφού διαπιστώθηκε η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, ως πρώτο μέτρο ήταν το κλείσιμο του ΧΥΤΑ.
Βέβαια το κλείσιμο θα ήταν η ποινή για το ΧΥΤΑ, όμως για το περιβάλλον η ζημιά θα ήταν ανυπολόγιστη και δύσκολα επανορθώσιμη, διότι θα πέρναγαν πολλά χρόνια, για να χρησιμοποιήσει κάποιος νερό για ύδρευση ή άρδευση από τις γεωτρήσεις της περιοχής. Πιστεύουμε, και ελπίζουμε, ότι η καινούργια δημοτική αρχή θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα με την δέουσα σοβαρότητα ακούγοντας τις φωνές των δημοτών της περιοχής και των υπολοίπων φορέων, αλλά και της λογικής, που λέει σαφώς ότι ο ΧΥΤΑ πρέπει να λειτουργεί, όμως να μην μολύνει.
Είναι δεδομένο ότι σύγχρονη ζωή χωρίς σκουπίδια δεν υπάρχει πουθενά. Ο στόχος μας θα πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση του όγκου των σκουπιδιών μέσω της μη παραγωγής ή της ανακύκλωσης, όμως σε καμία περίπτωση η ανάγκη διαχείρισης των σκουπιδιών δεν θα είναι άλλοθι για τη μόλυνση της εν λόγω περιοχής απορρίπτοντας ανεξέλεγκτα τα στραγκίδια στα γύρω ρέματα. Η καταστροφή και μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, που συνέβη στην Αιγιάλεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συμβεί και στου Φλόκα, αν δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα, «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι και μάλλον είχαν δίκιο.