Κλείνουν τρεις λιγνιτικές μονάδες της Βόρειας Ελλάδας μέχρι τον Ιούνιο του 2020, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου Περιβάλλοντος.
Κύρια αιτία το δυσβάστακτο πλέον οικονομικό κόστος, που προκύπτει από το φόρο εκπομπών του άνθρακα.
Πρόκειται για τις μονάδες Αμύνταιο 1, Αμύνταιο 2 και Πτολεμαΐδα 3, συνολικής ισχύος 800 μεγαβάτ, που είναι ιδιαίτερα ρυπογόνες εκλύοντας στην ατμόσφαιρα από 1600 έως 1900 τόνους ανά μεγαβατώρα.
Για τη ρύπανση αυτή πληρώνει η ΔΕΗ ένα τίμημα, που ανέρχεται σε 27€/τόνο και ενδέχεται να αυξηθεί προσεχώς στα 31€/τον τόνο. Πρόκειται για ένα δυσβάστακτο κόστος, που επιβαρύνει το έτσι και αλλιώς τεράστιο λειτουργικό κόστος της επιχείρησης.
Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους υπάρχει επάρκεια ισχύος αυτή τη στιγμή στη χώρα και η απόσυρση των μονάδων θα αντισταθμιστεί με την αξιοποίηση άλλων πηγών, όπως φυσικό αέριο ή ανανεώσιμες.
Να εξηγήσουμε εδώ ότι το σύστημα εμπορίας ρύπων θεσμοθετήθηκε διεθνώς με βάση το πρωτόκολλο του Κιότο ως βασικό εργαλείο μείωσης των εκπομπών άνθρακα, που συμβάλλουν καθοριστικά στην κλιματική κρίση.
Με βάση το σύστημα αυτό μπαίνει ένα πλαφόν εκπομπών σε κράτη που συμμετέχουν, τα οποία με τη σειρά τους επιμερίζουν σε συγκεκριμένες ρυπογόνες μονάδες, που λειτουργούν στην επικράτειά τους. Υπάρχει η δυνατότητα υπέρβασης αυτού του πλαφόν, αν κάποιες κρατικές ή ιδιωτικές μονάδες αγοράσουν δικαιώματα ρύπων από άλλες χώρες, που έχουν μειωμένες εκπομπές σε σχέση με το ανώτατο όριο.
Το σύστημα εμπορίας ρύπων είναι θετικό ως μέσο πίεσης για μείωση των εκπομπών, με βασικές αδυναμίες ότι υποχρεώνει μόνον τις ανεπτυγμένες χώρες να αναλάβουν δράση και ότι ένας μικρός αριθμός κρατών το έχει υπογράψει, με μεγάλες χώρες-ρυπαντές, όπως ΗΠΑ, Καναδάς Ρωσία, Ιαπωνία και Νέα Ζηλανδία να είναι σήμερα εκτός…
Και κάποια ερωτήματα ενός …αφελούς:
- Όταν εδώ και χρόνια οι περιβαλλοντικές οργανώσεις στην Ελλάδα φώναζαν για την μη επέκταση λιγνιτικών μονάδων και την ανάγκη να κλείσουν ως ρυπογόνες οι υπάρχουσες, κάποιοι κρατούντες μάς έλεγαν ανεύθυνους, γιατί οι μονάδες είναι απαραίτητες και οι ΑΠΕ κατ’ ελάχιστον μπορούν να καλύψουν τις ενεργειακές μας ανάγκες.
Τώρα, ξαφνικά, όταν μπήκε το «ζόρι» από τους θεσμούς για την ελλειμματική ΔΕΗ, αναγκαζόμαστε να αναθεωρήσουμε σχεδιασμούς και να παραδεχθούμε το μεγάλο ενεργειακό περιθώριο που έχουν οι ΑΠΕ…
Πέρα όμως από την ανευθυνότητα, περισσεύει και η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, όταν με το κλείσιμο αυτό διατυμπανίζεται η «περιβαλλοντική ευαισθησία» της χώρας μας μπροστά στην κλιματική κρίση. ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!
- Ακόμα και με οικονομικούς όρους, οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και στην Κρήτη κρίνονται από αρκετούς επιστήμονες ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΣ, γιατί η δραστική μείωση εκπομπών άνθρακα μέχρι το 2030-2050 στην Ε.Ε. θα οδηγήσει σε μείωση της ζήτησης, όταν μάλιστα τα λειτουργούνται κοιτάσματα διεθνώς υπερκαλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες. Αυτό σημαίνει πτώση των τιμών και μείωση των κερδών, οπότε τα όποια οικονομικά οφέλη, που θα έχουμε ως χώρα, θα μειωθούν σημαντικά. Τι θα μας μείνει; Οι εξέδρες και το μεγάλο περιβαλλοντικό ρίσκο από τη λειτουργία τους…