Ο Συμπαραστάτης του πολίτη υψώνει φωνή για τη διάβρωση των ακτών!

Το πρόβλημα της συνεχούς και επιδεινούμενης διάβρωσης των ακτών του παραλιακού μετώπου του Δήμου Πατρέων και ευρύτερα της Αχαΐας επισήμανε με βαρυσήμαντο έγγραφό του ο πρόσφατα απελθών Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη και Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών κ. Γεώργιος Φαλτσέτος.

Το κείμενο αυτό έχει αξία τόσο για τις διαπιστώσεις του (που οι αναγνώστες της εν αιθρία γνωρίζουν από εκτενή κείμενά της και καταγγελίες της ΟΙΚΙΠΑ) όσο και, κυρίως, για τις προτάσεις του, τις οποίες και προσυπογράφουμε και απαιτούμε να υλοποιηθούν. Η αντιμετώπιση της διάβρωσης των ακτών με τρόπους ήπιους και βασισμένους στις σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις είναι μέγα θέμα οικολογίας, αλλά και οικονομίας και ποιότητας ζωής.

Μεταξύ άλλων στο έγγραφο αναφέρεται ότι:  «…Από τις ως άνω αναφορές των προαναφερομένων, απάντων κατοίκων Τ… Πατρών του Νομού Αχαΐας, και τις προσκομισθείσες από αυτούς φωτογραφίες και τα σχετικά έγγραφα, προκύπτει ότι: υφίσταται εκτεταμένη διάβρωση της ακτής στις περιοχές από το Μονοδένδρι μέχρι τα Τσουκαλαίικα. Περαιτέρω, στην πρόσφατη ημερίδα, που πραγματοποιήθηκε στις (…) στο Τ.Ε.Ε. Τμήμα Δυτικής Ελλάδας, παρουσιάστηκε η σχετική μελέτη «Αντιμετώπιση Διάβρωσης Ακτών Δυτικής Αχαΐας» (Βραχναίικα, Τσουκαλαίικα, Μονοδένδρι, Νιφοραίικα, Καλαμάκι, Αλισσός).

Στην εν λόγω μελέτη αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι: οι ανεξέλεγκτες επιχώσεις, κατασκευές έργων που λειτουργούν ως πρόβολοι, κατασκευή εξωστών για την εξυπηρέτηση παραλιακών ταβερνών, κατασκευή παραλιακών δρόμων, κατασκευή υψηλών κατακόρυφων αναλημματικών τοίχων, κατασκευή προβόλων και η αποδεδειγμένη υπερύψωση της μέσης στάθμης της θάλασσας, συντελούν ώστε οι ακτές να υποχωρούν δραματικά, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να έχει χαθεί πλάτος παραλίας μέχρι και 26 μέτρα.

Οι αιτούντες ισχυρίζονται ότι η θάλασσα έχει καταστρέψει τις προστατευτικές μάνδρες των ακινήτων τους και έχει εισβάλει στις ιδιοκτησίες τους προκαλώντας σοβαρή διάβρωση του εδάφους, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο κατάρρευσης μεγάλων εδαφικών εκτάσεων και την απώλεια ακτών για τους λουόμενους.”

 

Αφού παραθέτει αναλυτικά το ισχύον νομικό πλαίσιο για τον αιγιαλό και την παραλία ο κ. Φαλτσέτος καταλήγει:

 

“Εν όψει των όσων εκτέθηκαν ανωτέρω (κεφ. 1), των διατάξεων που παρατέθηκαν (κεφ. 2) και της ερμηνείας αυτών (κεφ. 3), φρονώ ότι πρέπει:

(α) Να επιθεωρηθεί συστηματικά όλο το θαλάσσιο μέτωπο των προαναφερομένων περιοχών με στόχο να διαπιστωθούν οι καταστροφές του αιγιαλού από τις διάφορες επεμβάσεις (κτίσματα, μάνδρες, στηθαία, δρόμοι) ιδιωτών και δήμων,

(β) Να ληφθούν άμεσα μέτρα, αφενός για την αντιμετώπιση των επειγουσών και επικειμένων κινδύνων και αφετέρου για την εξασφάλιση ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στις ακτές, ώστε να αποφευχθούν ενδεχόμενα τραγικά συμβάντα, όπως στο «Μάτι» Αττικής και

(γ) Να μελετηθεί συνολικά η λήψη αναγκαίων μέτρων και λύσεων, με επιστημονικά κριτήρια, προς αντιμετώπιση των διαχρονικών και τεράστιων προβλημάτων της διάβρωσης των ακτών.

Περαιτέρω, παρακαλώ να με ενημερώσετε σχετικά, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 179 παρ.1 εδάφ. τελευταίο και 168 παρ. 2 του ν. 3852/2010.”

Αυτά τα έχουμε ζητήσει και εμείς με παλαιότερες αναφορές μας, αλλά δεν έχει σημειωθεί πρόοδος. Δεν γνωρίζουμε καν πού βρίσκεται η πριν από δύο έτη ανακοινωθείσα ότι προωθείται από βουλευτές τής τότε πλειοψηφίας μελέτη διαβρώσεων για την βόρεια ακτή της Πελοποννήσου (που δεν περιλάμβανε όμως το μέτωπο του Δήμου Πατρέων), ύψους δαπάνης της τάξης των 4-5 εκατομμυρίων ευρώ.

Επαναλαμβάνουμε και τώρα την έκκληση μας: Οι ακτές μας είναι πολύτιμο κεφάλαιο περιβάλλοντος, τουριστικής ανάπτυξης, ποιότητας ζωής. Κάποια κοντόφθαλμα συμφέροντα, που έχουν καταφέρει να ιδιωτικοποιήσουν έμμεσα τμήματά τους, επεμβαίνουν παράνομα, ενισχύοντας τμήματα ακτογραμμής εις βάρος γειτονικών, που διαβρώνονται και  κατορθώνουν να ματαιώνουν κάθε γενική επέμβαση υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Σ’ αυτό να προσθέσουμε και τη γνωστή αδράνεια υπηρεσιών, όπως η Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου και όχι μόνο.

Ως πότε όμως;

Πότε επιτέλους θα τεθεί η υπόθεση «διάβρωση ακτών» σε πραγματική προτεραιότητα;

Γ. Κανέλλης