ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΙΠΑ ΣΤΗ ΦΟΛΟΗ

Στο δάσος των Κενταύρων

D4Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016 ξεκινάμε με την ΟΙκολογική ΚΙνηση ΠΑτρας για μια μονοήμερη απόδραση από την πόλη. Ο καιρός μουντός, χωρίς ήλιο να μας συντροφεύει, αλλά τουλάχιστον οι προβλέψεις της ΕΜΥ δεν είναι απαγορευτικές, όπως την προηγούμενη Κυριακή, που μας ανάγκασαν να αναβάλουμε τον περίπατό μας για σήμερα.

Ξεκινάμε για το δάσος των Κενταύρων, το μοναδικό σε ομορφιά δρυοδάσος της Φολόης. Σχεδόν σε μια μόνο ώρα δρόμο από την Πάτρα και το σκηνικό αλλάζει δραματικά. Το αστικό τοπίο έχει εξαφανιστεί και βρισκόμαστε σ’ ένα χαλί από καστανά φύλλα, που σκεπάζουν σε πολλά σημεία ακόμα και την άσφαλτο του δρόμου και ένα δάσος από όρθιους κορμούς βελανιδιάς, που τα γυμνά από φύλλα κλαδιά τους μπλέκουν με το συννεφιασμένο ουρανό σε ένα χορό με την υγρασία και το κρύο. Δεν τολμάς να κοιτάξεις ψηλά, ζαλίζεσαι, νομίζεις ότι ο ουρανός θα πέσει στο κεφάλι σου!

Στο μαγαζί, που σταματήσαμε για καφέ, (έχει …φυτρώσει κι αυτό μέσα στο δάσος με μόνη παρέα γύρω του τις βελανιδιές) άλλοι στριμώχνονται δίπλα στο τζάκι και άλλοι τριγυρίζουν έξω, ίσως προσπαθώντας να κερδίσουν αναπνοές καθαρού αέρα.

Δύο ώρες περπάτημα προβλέπει το πρόγραμμα, σε δασικό δρόμο μέσα στο δάσος, που στα ξέφωτα που δημιουργεί (ή δημιουργούν οι εκχερσώσεις, που δυστυχώς γίνονται ανεξέλεγκτα) υπάρχουν και καλλιέργειες. Στο δάσος βόσκουν ελεύθερα και γουρούνια, που τρώνε τα βελανίδια.

Στα πολύ παλαιά χρόνια (όπως λεν στα παραμύθια) κυκλοφορούσαν εκεί Κένταυροι και εξουσίαζαν το δάσος, ο Φόλος μάλιστα είχε στη σπηλιά του και ένα πιθάρι με εξαίσιο κρασί, δώρο του Διόνυσου, με εντολή να το ανοίξει μόνο όταν έρθει ο Ηρακλής. Και κάποτε, στο δρόμο για τον Ερυμάνθιο κάπρο, έφτασε και ο Ηρακλής, άνοιξαν το πιθάρι, ήπιαν, μέθυσαν όλοι, έγινε κακός χαμός, σκοτώθηκαν πολλοί ακόμα και ο «πιθαροφύλαξ» Φόλος από τα βέλη του Ηρακλή. 

Από τότε το δάσος ονομάστηκε Φολόη.

Εμείς το απολαύσαμε ψάχνοντας και βρίσκοντας μανιτάρια, φωτογραφηθήκαμε στο Άη Γιώργη, που μας περίμενε το λεωφορείο και μετά φαγητό στην Πέρσαινα. Και φυσικά, όταν αρχίσαμε να τρώμε, τότε μόνο άρχισε και η βροχή! (Μάλλον …συνομωσία ΕΜΥ και ΟΙΚΙΠΑ!).

Επιστρέψαμε στην  Πάτρα με βροχή μέσω Κουρούτας.

Πίναμε καφέ στην παραλία αγναντεύοντας το βροχερό ηλιοβασίλεμα και την ανταριασμένη θάλασσα και κάποιος είπε «σήμερα χόρτασε η ψυχή  μου βουνό και θάλασσα»!…

Να είναι καλά η Ελλάδα και οικοπαρέα .

Μ.Χ.