Την αναγέννηση της φύσης η οικο-παρέα αποφάσισε να τη γιορτάσει στα κοντινά-μακρινά Τρίκαλα την τελευταία μέρα του μήνα (31 Μαρτίου). Με πολύ καλό καιρό για την εποχή και φυσικά την γνωστή καλή διάθεση των συνοδοιπόρων μας ξεκινάμε το οδοιπορικό μας με τον Πατραϊκό-Κορινθιακό κόλπο να μας συντροφεύει και να μας υπενθυμίζει ότι το καλοκαίρι κοντοζυγώνει.
Κάποια στιγμή το υγρό στοιχείο εξαφανίζεται και αρχίζει η ανηφόρα με τη Ζήρια στο βάθος να μας καλεί να δούμε τα απόκρημνα φαράγγια, όπως αυτό της Φλαμπουρίτσας. Εναλλαγή εικόνων, αλλά και συναισθημάτων. Εδώ πάνω στην ορεινή Ζήρια βρίσκονται δύο πανέμορφες λίμνες, η μία, η Δόξα, ανθρώπινο δημιούργημα και η δεύτερη, η μυθική Στυμφαλία, δημιούργημα… των θεών!
Δίπλα τους η πλούσια λεκάνη του Φενεού, ένας εύφορος τόπος με κυρίαρχα τα όσπριά του.
Στα 1.100 μ. έχουν φωλιάσει τα άνω-μεσαία-κάτω Τρίκαλα. Μοιάζουν με οικισμούς, στην πραγματικότητα είναι τρία χωριά. Η πρώτη στάση μας είναι στα κάτω Τρίκαλα για καφέ και επίσκεψη στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου. Πέτρινος, χτισμένος το 1967 με εξπρεσιονιστικού χαρακτήρα τοιχογραφίες. Η μονή Παναγιάς στα μεσαία Τρίκαλα λένε ότι ιδρύθηκε το 1460.
Και… ξαφνικά στις άκρες του δρόμου αρχίζει να φαίνεται χιόνι. Πριν από 3-4 μέρες είχε ρίξει καινούργιο και το θέαμα είναι αποκαλυπτικό. Επιφωνήματα θαυμασμού και διάθεσης να το απολαύσουμε. Στο χιονοδρομικό επισκέπτες κάνουν σκι, τα λιφτ λειτουργούν αδιάκοπα. Το μικρό σαλέ μάς φιλοξενεί για ζεστό καφέ ή τσίπουρο.
Αλλάζουμε παπούτσια και ξεκινάμε μια βατή διαδρομή, όπου η ομορφιά των εικόνων (χιονισμένες κορυφές – φρέσκο πράσινο – θάλασσα στο βάθος) μας αποζημιώνουν. Προσπαθούμε να ισορροπήσουμε σε τέτοια ομορφιά! Στα άνω Τρίκαλα και με τον τοπικό ξεναγό μας περιφερόμαστε στον οικισμό με τα διασωθέντα πετρόχτιστα αρχοντικά, με ιδιαίτερο αυτό των Νοταραίων, από τις πιο εύπορες και ξακουστές οικογένειες της περιοχής. Λόγω του υψομέτρου το χωριό διαθέτει υπέροχη θέα, πλούσια χλωρίδα με πλατάνια, κέδρους, έλατα. Η παραγωγή σταφίδας και μήλων είναι στο δυναμικό του. Είναι όμως ώρα να γευτούμε τους μεζέδες της περιοχής στην ταβέρνα του χωριού, αλλά και οι ντόπιοι να δουν πώς η οικο-παρέα ξέρει να «γεύεται» τις στιγμές. Καθόσον η παρέα μας διαθέτει αοιδούς με αγάπη στην παράδοση και τον πολιτισμό, που μας ταξίδεψαν με τα τραγούδια τους, αλλά και μας «υποχρέωσαν» να συρθούμε χορευτικά στους ρυθμούς τους.
Πριν φύγουμε από την περιοχή μια επίσκεψη στη μονή Αγίου Βλασίου με θέα την κοιλάδα του ποταμού Σύθα κλείνει την ημέρα μας στον όμορφο αυτό τόπο.
Κατηφορίζουμε γεμάτοι εικόνες και αισθήματα, για να φθάσουμε στον Πευκιά Ξυλοκάστρου, θάλασσα τώρα! Αυτή είναι η χώρα μας, μια ατελείωτη εναλλαγή φύσης και ανθρώπων. Ευχαριστούμε τους «βετεράνους» της οικο-παρέας μας, Γιώργο και Νίκη, για τις στιγμές που φρόντισαν να μας χαρίσουν. Όπως επίσης και την υπόλοιπη οικο-παρέα για την απλόχερη παρέα τους, το τραγούδι και τα πειράγματά τους.
Ευχόμαστε γρήγορα στα επόμενα!
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!
Α.Τ.