Η ταφή ενός ποταμού

 Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο έλεγχος των πλημμυρών αποτελεί πρόσχημα. Αν πολύ μικρότερα και φθηνότερα έργα ορεινής υδρονομίας στην λεκάνη απορροής του ποταμού γίνονταν και άστοχες επεμβάσεις στην κοίτη του αποφεύγονταν, δεν θα υπήρχε λόγος εγκιβωτισμού. Αλλά είπαμε. ¨Ώσπου πραγματικά να επικρατήσουν οι αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης κι άλλα ποτάμια μπορεί να πάψουν να βλέπουν τον ήλιο.
   Είναι τουλάχιστον πολύ να ζητήσουμε να διατηρηθεί ροή και στην υπάρχουσα –όπου παραμένει-  ανοικτή κοίτη του ποταμού, εν είδει οικολογικής ροής, ώστε να επιβιώσει τμήμα της αξιόλογης παρόχθιας βλάστησης του ποταμού;
   Με ελάχιστα τεχνικά μέσα και ρυθμίσεις μπορεί να κατευθύνεται στο εγκιβωτισμένο τμήμα η υπερβάλλουσα, χειμερινή κυρίως ροή στα τμήματα που θα υπάρχει και παράλληλη  φυσική κοίτη. Και κάτι ακόμη: κάτι τέτοιο σε ακραίες συνθήκες θα συμβάλει και στην αύξηση της ικανότητα του ποταμού να παραλάβει πλημμυρική ροή.