Ένας τομέας με στρατηγική διάσταση (υψηλότατος δείκτης πετρελαϊκής εξάρτησης της χώρας), διεθνείς δεσμεύσεις (υποχρεώσεις καταβολής προστίμων λόγω πρωτοκόλλου Κυότο) και σοβαρές αναπτυξιακές δυνατότητες, και ακόμη,μ προφανή περιβαλλοντική σημασία.

   Παρ’ ότι λοιπόν ο τομέας θα μπορούσε να δώσει ανάσες, πραγματικές και επικοινωνιακές, με μελαγχολία βλέπουμε να επικρατεί και εδώ μια λογική του «βλέποντας και κάνοντας».

   Μιλάω για την απογοητευτική πορεία του (αρχικά τολμηρού) νομοσχεδίου για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ενός νομοσχεδίου, το οποίο δικαιολογημένα είχε περιγράψει με τόνους υπερηφάνειας ο απελθών υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Σαλαγκούδης στην ομιλία του στο Συνέδριο του ΠΑΝΔΟΙΚΟ τον Οκτώβριο του 2005 στη Μυτιλήνη. Και τούτο διότι όχι μόνο έθετε (ως όφειλε) συγκεκριμένο στόχο κάλυψης των αναγκών μας από ανανεώσιμες (20,1 % ως το 2010), αλλά και διότι περιλάμβανε διατάξεις περιορισμού του αριθμού των απαιτουμένων αδειών για εγκατάσταση ανεμογεννητριών (25 !) κι  έδινε τιμολογιακά κίνητρα στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Τι συνέβη λοιπόν και το νομοσχέδιο ( η ψήφιση του οποίου ευτυχώς εκκρεμεί ακόμη) και από τον Ιανουάριο και μετά εμφανίζεται ξεδοντιασμένο; Πάει ο στόχος του 20%, πάνε οι τιμολογιακές ενισχύσεις στα φωτοβολταϊκά, οι άδειες παραμένουν 25, και η ΔΕΗ αντί να επενδύει στα δίκτυα μεταφοράς (η έλλειψη των οποίων είναι, στην Λακωνία π.χ., το κύριο εμπόδιο στην ανάπτυξη των αιολικών) προβλέπει μοιρολατρικά στον προϋπολογισμό της 100 εκ. ευρώ για κάλυψη προστίμων από το Κυότο!

   Αναρωτιόμαστε: καταλαβαίνουν οι υπεύθυνοι, ο υπουργός κ. Σιούφας, ο Διοικητής της ΔΕΗ, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σε τελευταία ανάλυση, ότι υποχωρώντας στις πιέσεις του πετρελαϊκού λόμπυ, στις φοβίες και αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας της ΔΕΗ, (λιγνίτης σημαίνει λίγες μεγάλες μονάδες ήτοι ισχυρή συγκεντρωμένη εξουσία) χάνουν μια μοναδική ευκαιρία να σημειώσουν μια ουσιαστική «τομή», όπως αρέσκεται να λέει ο πρωθυπουργός, με ορατά περιβαλλοντικά, δημοσιονομικά και αναπτυξιακά πλεονεκτήματα;

   Το μπαράζ αντιδράσεων από το ΚΑΠΕ, την ΚΕΔΚΕ, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις δημιουργεί κάποια ελπίδα αντιστροφής του κλίματος. Η ανακοίνωση επενδυτικών σχεδίων εκατοντάδων μεγαβάτ στις Κυκλάδες (όμιλος Κοπελούζου) και την Εύβοια ίσως βαρύνει θετικά. Στα θετικά ας μετρήσουμε και την υπόσχεση του κ. Σουφλιά για ολοκλήρωση του αναγκαίου χωροταξικού σχεδιασμού εντός του 2006. Όπως και τη δήλωση του γνωστού συγγραφέα Τζέρεμυ Ρίφκιν ότι η Ελλάδα είναι η Σαουδαραβία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

  Ή μήπως μας μελαγχολήσει ακόμη περισσότερο;