ΣΠΑΡΤΗ- ΜΥΣΤΡΑΣ- ΤΑΥΓΕΤΟΣ. Το τρίπτυχο της ιστορίας, των θρύλων και της αγέρωχης φύσης, ήταν ο στόχος της φθινοπωρινής μας εξόρμησης στις 8 και 9 Οκτωβρίου.

Ξεκινάμε την όμορφη διαδρομή μας, με σύμμαχο τον απίθανο καιρό και φυσικά την γνωστή οικολογική μας διάθεση. Λίγο έξω από την Κόρινθο στο δρόμο για Τρίπολη, μια στάση για ένα καφέ και το τούνελ του Αρτεμισίου μας υποδέχεται στη «κοιλιά» του, για να μας αποδώσει και πάλι στη φθινοπωρινή φύση.

Φθάνοντας στην ιστορική Σπάρτη πέφτουμε στην εορταστική ατμόσφαιρα του ποδηλατικού Σπάρταθλου. Η ανάβαση προς τον Μυστρά της παράδοσης και των θρύλων με θέα την κοιλάδα του Ευρώτα μας αποζημιώνει. Η καστροπολιτεία μας αποκαλύπτει την ιστορία της, τα μυστικά της, τη φύση της. Εκκλησίες ,οικισμοί, παλάτια, καλντερίμια, ρούγες σε κρατούν μόνιμα σε μια περιέργεια για την προτίμηση των Βυζαντινών να στήσουν εδώ το περίφημο Δεσποτάτο του Μυστρά από το οποίο αποχωρούμε γιατί η ώρα είναι προχωρημένη και το στομάχι μας διαμαρτύρεται.

Δίπλα σε τρεχούμενα νερά στο Παρόρι στις τοπικές ταβέρνες μια γενναία δόση φαγητού μας «αναστυλώνει». Λίγο πριν ο ήλιος δύσει μια μικρή βόλτα στο διπλανό φαράγγι και επίσκεψη στο εκκλησάκι της Παναγίας της Λαγκαδιώτισσας  που φιλοξενεί ο βράχος, είναι ότι πρέπει για να κλείσει η πρώτη όμορφη μέρα μας στη γη του Λεωνίδα.

Το βραδάκι η πολύ συμπαθητική πόλη της Σπάρτης μας καλεί στη κεντρική πλατεία στην απονομή επάθλων για τον ποδηλατικό αγώνα που φιλοξένησε.

Το πρωί της δεύτερης μέρας με βρίσκει στο μπαλκόνι να παρατηρώ τον αγέρωχο Ταΰγετο του οποίου φαράγγι θα επισκεφτούμε σε λίγο. Η ματιά μου πέφτει στην άκρη της κορυφογραμμής του και σε ένα σχηματισμό κορυφής πραγματικής πυραμίδας. Από πληροφορίες έμαθα ότι είναι πολύ μεγαλύτερη από πυραμίδα της Αιγύπτου. Μια επίσκεψη στην Πελάνα με Μυκηναϊκούς τάφους και απομεινάρια του παλατιού του Μενελάου και της ωραίας Ελένης, είναι η απαρχή της γνωριμίας μας με τον κύριο Μανώλη σημερινό οδηγό μας στο φαράγγι. Ξεκινάμε για το Γεωργίτσι που είναι η αρχή της πεζοπορίας μας στο φαράγγι. 

Ο Ταΰγετος μας υποδέχεται και η περιπέτεια αρχίζει με μικρή ανάβαση μέσα από το χωριό όπου στα ξέφωτα ο ήλιος μας καίει σαν δυνατός προβολέας. Οι πρώτες καστανιές με τα πεσμένα φρούτα  στο δρόμο μας , μας προκαλούν να μαζέψουμε μερικά. Αρχίζουμε να δροσιζόμαστε όσο μπαίνουμε στο δάσος. Δίπλα μας μερικοί κυνηγοί αγριογούρουνων μας βεβαιώνουν ότι θα είμαστε ασφαλείς! 

Κατεβαίνοντας γλιστράμε στα πεσμένα φύλλα και στη πυκνή σκιά των πανύψηλων δέντρων . Απόλαυση! Τα πρώτα κυκλάμινα κάνουν την εμφάνισή τους, όπως και οι δύο χειροποίητες από κορμούς δέντρων σκάλες, τις οποίες θα κατεβούμε στα «τέσσερα». Μάλλον πρωτόγνωρο για μερικούς από εμάς. Πιασμένοι σε συρματόσχοινο περπατάμε σύριζα στο βράχο. Κάτω χάσκουν δέντρα και η ξέρα του χειμάρρου. Φυσικά η διαδρομή δεν γίνεται όταν υπάρχουν νερά. Συνεχίζουμε μέσα σε χαλιά από κυκλάμινα. Μια «κανονική» ξύλινη σκάλα και ……κοντεύουμε να βγούμε μετά από τέσσερες ώρες περιπέτειας, στο χωριό Καστόρι.  Βαθειά ικανοποίηση αφού ο Ταΰγετος μας είχε δείξει την άγρια ομορφιά του.

Φαγητό στις ταβέρνες του όμορφου χωριού και επιστροφή στη Πάτρα μέσα σε ανέκδοτα και τραγούδια από ανεπάντεχα υπέροχους δημοτικούς συνοδοιπόρους αηδούς .

 ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΕ ΝΕΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ 

 

Α.Τ