Πρόβλημα στην επάρκεια του νερού θα αντιμετωπίσει φέτος ένα μεγάλο τμήμα της νότιας και νησιωτικής Ελλάδας.
Στην Κρήτη, στις Κυκλάδες, στα νότια Δωδεκάνησα αλλά και στην ανατολική Πελοπόννησο, φράγματα και δεξαμενές είναι σχεδόν άδεια και οι γεωτρήσεις «στερεύουν» από καλής ποιότητας νερό, πριν καν ξεκινήσει η αιχμή της τουριστικής περιόδου.
Η λύση αναζητείται για ακόμη μία φορά «πυροσβεστικά», σε νέες γεωτρήσεις, ωστόσο η πραγματοποίηση νέων έργων και σε ορισμένες περιπτώσεις η στροφή προς την αφαλάτωση δείχνουν πλέον να είναι μονόδρομος.
Η ανισοκατανομή του προβλήματος είναι εντυπωσιακή.
Στη βόρεια Ελλάδα, Ήπειρο, Θεσσαλία και δυτική Ελλάδα η φετινή χρονιά θεωρείται καλή υδρολογικά.
Όμως στην Κρήτη, στις Κυκλάδες και στα νότια Δωδεκάνησα υπήρξε μια σαφής μείωση των βροχοπτώσεων, της τάξεως του 20%-30%.
Φέτος, στις περιοχές αυτές ο χειμώνας ήταν ήπιος με νοτιάδες, λίγες βροχοπτώσεις και ακόμα λιγότερα χιόνια.
Από τη λειψυδρία αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρό πρόβλημα από τα τέλη Φεβρουαρίου οι καλλιέργειες και η κτηνοτροφία.
Όμως και η ύδρευση στα νησιά θα έχει φέτος πρόβλημα.
Για παράδειγμα, η Νάξος και η Άνδρος θα αντιμετωπίσουν φέτος μεγάλο θέμα στην επάρκεια νερού, το οποίο χρειάζεται νέα έργα για να αντιμετωπιστεί.
Στα Δωδεκάνησα, χειρότερη θα είναι η κατάσταση φέτος στην Πάτμο, στην Κάλυμνο και στην Κάρπαθο, καθώς οι γεωτρήσεις δεν θα έχουν καλής ποιότητας νερό.
Πώς αντιμετωπίζεται εν τέλει το πρόβλημα;
Με επέκταση των μονάδων αφαλατώσεως, που όμως είναι μια ενεργοβόρα διαδικασία.
Και επίσης με μεταφορά με υδροφόρες και πλοία. Όμως το 2017 μεταφέρθηκαν πάνω από 300.000 κυβικά νερού σε διάφορα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, μία πανάκριβη επίσης λύση!
Υπάρχει, άραγε, μια οικολογική διέξοδος στο πρόβλημα;
Συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: Εξοικονόμηση και ορθολογική διαχείριση.
Που σημαίνει, πρακτικά, ότι δεν σπαταλάμε άσκοπα το πολύτιμο αυτό αγαθό, και παράλληλα εκμεταλλευόμαστε το υδάτινο δυναμικό κάθε περιοχής, πριν αυτό καταλήξει στη θάλασσα.
Θυμόμαστε πριν από 20 χρόνια, το 1997, όταν είχαμε πάει μια οικοτουριστική επίσκεψη στη Νάξο. Οικοδεσπότης μας ήταν τότε ο Μανώλης ο Γλέζος, που ως πρόεδρος της Απειράνθου μάς ξενάγησε με περηφάνεια και χαρά στα μικρά φράγματα, που είχε φτιάξει σε μικρά ποτάμια της περιοχής για συλλογή νερού.
Είναι απλές πρακτικές, που μπορεί να μη λύνουν, αλλά σίγουρα βελτιώνουν το πρόβλημα της λειψυδρίας, που εντείνεται όλο και περισσότερο.