Προσκύνημα στην ιστορία και τη φύση!
Μια ξεχωριστή εκδρομή σ’ ένα ξεχωριστό τόπο-μνημείο ανθρώπων και φύσης, πραγματοποίησε η οικοπαρέα, την Κυριακή 22 Νοέμβρη 2015. Ο μέχρι τότε «Καλοκαιρινός» καιρός έδωσε τη θέση του την ημέρα της εκδρομής μας σ’ ένα ψιλόβροχο, που δεν πτόησε όμως την παρέα μας. Οι εικόνες από τη νέα φορεσιά του καιρού ανάμικτα ωραίες.
Ξαφνικός ήλιος σ’ ένα μικρό σημείο της Αιτωλοακαρνανίας, σκούρα θάλασσα, ουράνιο τόξο και ανηφορίζουμε στον φιδίσιο δρόμο προς το Μέγα Σπήλαιο έχοντας από τη μια μεριά τον Χελμό και από την άλλη το φαράγγι του Βουραϊκού. Πρώτη στάση τα θεόρατα βράχια, όπου στην αφιλόξενη αγκαλιά τους φωλιάζουν το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και το κτήριο της Μονής. Κάηκε ή καταστράφηκε πολλές φορές. Στον προθάλαμο του πρώτου ορόφου βρίσκονται τα λείψανα 70 Αγίων και το καθολικό, που αγιογραφήθηκε το 1653. Μετά το κάψιμό του οι αγιογραφίες μοιάζουν καπνισμένα φαντάσματα! Η ατμόσφαιρα είναι απόκοσμη, φορτισμένη με την ιστορία της Μονής αιώνες τώρα.
Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας προς τα μαρτυρικά Καλάβρυτα. Η επίσκεψή μας στο Μουσείο Ολοκαυτώματος, γροθιά στο στομάχι! Δομημένο όπως η Ιστορία ορίζει, η ξενάγηση αρχίζει με την προπολεμική πολύ καλή κοινωνικοπολιτική κατάσταση της πόλης. Στη συνέχεια, στα μόνιτορ, οι ζωντανές αφηγήσεις των διασωθέντων της σφαγής μοιάζουν με ένα συνεχές κατηγορώ μιας προμελετημένης και καλά στημένης καταστροφής των Καλαβρύτων και σφαγής των κατοίκων.
Οι 465 φωτογραφίες των εκτελεσθέντων, στον τοίχο του μουσείου στέκονται σαν «ζωντανοί» μπροστά στη θαμμένη στο πάτωμα σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Τέλος στην έξοδο στον περίβολο του κτηρίου το γλυπτό με την μάνα-σύζυγο να σέρνει πάνω σε κουβέρτα το νεκρό άντρα της, για να τον θάψει, ολοκληρώνει το σκηνικό της καταστροφής.
Μια βόλτα στον πεζόδρομο της πόλης απαραίτητη, για να αλαφρώσει η ψυχή μας.
Η ομορφιά του μαγευτικού Πλανητέρου μάς περιμένει και η οικοπαρέα μας ξεχύνεται από το λεωφορείο για ένα περίπατο απίστευτης φθινοπωρινής ομορφιάς. Ένα πορτοκαλί χαλί από τα πεσμένα φύλλα των πλατάνων δίπλα στον Αροάνιο ποταμό μοιάζει κινηματογραφικό!
Τα υπεραιωνόβια πλατάνια γίνονται οι πρώτοι υποδοχείς των νερών των πηγών, που πλούσια αναβλύζουν γύρω τους. Πιο πέρα η ταβέρνα μάς περιμένει, για να γευτούμε τους ντόπιους μεζέδες και ειδικά τις πέστροφες που παράγονται στα νερά τους. Η βροχή δυναμώνει, αλλά εμείς γεμάτοι εικόνες και αισθήσεις απολαμβάνουμε την καλή παρέα, το φαγητό και το χορό με τα τραγούδια από τους χορωδιακούς Γιώργο και Κώστα, τραγούδια που θα μας συνοδέψουν μέχρι την επιστροφή μας στην Πάτρα.
Πραγματικά ήταν μια μέρα «γεμάτη» φύση και ιστορία. Καλή αντάμωση στην επόμενη εξόρμησή μας.
Α.Τ